Alle vrouwen die deelnemen aan het 100WEEKS-programma besteden het geld naar eigen inzicht. Hun uitgaven geven daardoor een inkijkje in hun levensverhaal. Zo sprak onze landmanager voor Rwanda, Fabrice Ngenzi vorige week met Agnes Mukundufite (34). Zij kreeg eind mei voor het eerst 8 euro overgemaakt via 100WEEKS. Ze maakt deel uit van een nieuwe 100WEEKS-groep die van start is gegaan in Rwanda.
Agnes haar volledige schoolcarrierè bestond uit slechts vier jaar basisschool. Jaren later steekt dat haar nog steeds, zo liet ze Fabrice weten. Ze was een veelbelovende leerling, maar de prioriteiten in haar familie lagen bij geld verdienen. Agnes koestert enige wrok tegen haar ouders die haar zo jong al lieten werken, maar worstelt nu met dezelfde problemen. Het is moeilijk voor haar om voor al haar vijf kinderen schoolgeld te betalen. Ze verkoopt brandhout in haar dorp, maar de inkomsten daaruit zijn beperkt.
Voor Agnes betekent het 100WEEKS-programma een kans om deze cirkel van armoede te doorbreken. Deelnemers aan het 100WEEKS-programma volgen doorgaans een vast patroon: eerst geven ze geld uit aan eten en worden de kinderen (weer) naar school gestuurd. Als die basis er eenmaal ligt, gaat de blik naar de toekomst en investeren de vrouwen in zaken die ook geld opbrengen nadat het 100WEEKS-programma is afgesloten. Zo kunnen ze hun leefomstandigheden permanent veranderen.
In het geval van Agnes hopen we dat dit effect zich voortzet in volgende generaties.
Alle vrouwen die deelnemen aan het 100WEEKS-programma besteden het geld naar eigen inzicht. Hun uitgaven geven daardoor een inkijkje in hun levensverhaal. Zo sprak onze landmanager voor Rwanda, Fabrice Ngenzi vorige week met Agnes Mukundufite (34). Zij kreeg eind mei voor het eerst 8 euro overgemaakt via 100WEEKS. Ze maakt deel uit van een nieuwe 100WEEKS-groep die van start is gegaan in Rwanda.
Agnes haar volledige schoolcarrierè bestond uit slechts vier jaar basisschool. Jaren later steekt dat haar nog steeds, zo liet ze Fabrice weten. Ze was een veelbelovende leerling, maar de prioriteiten in haar familie lagen bij geld verdienen. Agnes koestert enige wrok tegen haar ouders die haar zo jong al lieten werken, maar worstelt nu met dezelfde problemen. Het is moeilijk voor haar om voor al haar vijf kinderen schoolgeld te betalen. Ze verkoopt brandhout in haar dorp, maar de inkomsten daaruit zijn beperkt.
Voor Agnes betekent het 100WEEKS-programma een kans om deze cirkel van armoede te doorbreken. Deelnemers aan het 100WEEKS-programma volgen doorgaans een vast patroon: eerst geven ze geld uit aan eten en worden de kinderen (weer) naar school gestuurd. Als die basis er eenmaal ligt, gaat de blik naar de toekomst en investeren de vrouwen in zaken die ook geld opbrengen nadat het 100WEEKS-programma is afgesloten. Zo kunnen ze hun leefomstandigheden permanent veranderen.
In het geval van Agnes hopen we dat dit effect zich voortzet in volgende generaties.
