Vorige week werd er in Rwanda, Ghana en Oeganda een lockdown afgekondigd. Specifieke maatregelen variëren van land tot land en zelfs van stad tot stad, maar voor veel deelnemers aan het 100WEEKS-programma betekent dit dat hun inkomen wegvalt. Doordat ze niet meer de straat op kunnen om spullen te verkopen bijvoorbeeld. Prijzen van eerste levensbehoeften zijn ook gestegen door een onzekere aanvoer van producten uit het buitenland en een toegenomen vraag.
Surveys gaan door
Door de lockdowns zijn 1-op-1 contacten nu problematisch geworden. Onze landmanager in Oeganda, Maartje, is noodgedwongen ook teruggekeerd naar Nederland. Catharine, onze medewerker ter plaatse in Kasanga, maakt het goed en onderhoudt vanuit huis telefonisch contact met de vrouwen. De selectie van nieuwe groepen staat in zowel Rwanda als Oeganda noodgedwongen tijdelijk on hold, omdat selectiecommissies niet bij elkaar kunnen komen en het zeer moeilijk is aspirant-deelnemers te bezoeken.
Toch blijkt de 100WEEKS-infrastructuur veerkrachtiger dan gedacht. Ook in Rwanda is ons callcenter er namelijk in geslaagd de mobile surveys voort te blijven zetten. De studenten die het callcenter bemannen loggen via hun smartphones in op het enquêtesysteem en bellen de vrouwen ook vanuit huis.
100WEEKS licht vrouwen voor
Onze lokale staf kijkt momenteel of 100WEEKS een rol kan spelen in de informatievoorziening rondom COVID-19. De wekelijkse meetings zijn weliswaar geannuleerd, we kunnen de vrouwen makkelijk telefonisch bereiken en door het virus is de behoefte aan nieuws en kennis groter dan ooit. We hopen binnenkort de eerste SMS-updates aan de vrouwen te versturen waarin we hen op de hoogte houden van de ontwikkelingen rondom de epidemie in hun gemeenschap.
Het stemt nederig dat we in een moeilijke tijd als deze een bijdrage kunnen leveren aan het bestaan van anderen die zo ver weg wonen. Het is ons streven geweest altijd zoveel mogelijk activiteiten digitaal te organiseren. In deze pandemie werpt dat zijn vruchten af.